Co to jest ból?
BÓL JEST NAJCZĘSTSZYM OBJAWEM chorobowym, towarzyszącym nam od najmłodszych lat.
Spełnia rolę ostrzegawczo-obronną – jest sygnałem, że coś złego dzieje się w organizmie.
Zgodnie z aktualną definicją bólu Międzynarodowego Stowarzyszenia Badania Bólu (ang. International Association for the Study od Pain, IASP) ból jest przykrym doznaniem, związanym z aktualnie występującym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek, z komponentą czuciową, emocjonalną, poznawczą oraz socjalną.
Co ważne, w definicji zaznacza się, że ból jest doświadczeniem subiektywnym.
Wielu ludzi odczuwa ból, pomimo iż nie można stwierdzić obiektywnej, fizycznej przyczyny tych doświadczeń związanej z uszkodzeniem ciała.
Tego rodzaju ból, pomimo braku widocznego powodu, może być tak samo przykrym doświadczeniem i nie można go ignorować.
Przyczyną bólu może być również uszkodzenie układu nerwowego, zarówno jego części obwodowej (nerwy obwodowe), jak i ośrodkowej (rdzeń kręgowy, mózg).
Ból może pojawiać się także bez istniejącego uszkodzenia tkanek, chociaż jest przez chorego do niego odnoszony (ból psychogenny).
Ból jest zawsze osobistym doświadczeniem. Na które w różnym stopniu wpływają czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne.
Ból i nocycepcja to różne zjawiska. Odczuwania bólu nie można wywnioskować wyłącznie z aktywności neuronów czuciowych.
Ludzie poznają pojęcie bólu poprzez swoje życiowe doświadczenia.
Należy uszanować zgłaszane przez osobę doznanie bólowe. Ból może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie oraz samopoczucie społeczne i psychologiczne.
